Gaan

Echt terug kan natuurlijk wel, maar makkelijk is het niet. Immers, met een visum en een vliegticket op zak moet je wel heel goede redenen hebben om niet dat vliegtuig in te stappen. En niet jezelf volop in de dynamiek van de Stad der Steden te gooien.
Kortom: ik ga. Een maandje maar. Maar toch. Best eng, alles achterlaten; werk, huis, vriendin, vrienden. Maar juist dat maakt dat ik er enorm naar uitkijk. Niet om mensen achter te laten natuurlijk, maar puur het vooruitzicht om even totaal disconnected een maand jezelf te moeten redden. Goed, ik ken daar wel wát mensen. Maar om nou te zeggen dat het een gespreid bedje is... Nee, niet echt.

Via dit blog ga ik proberen om in elk geval wekelijks verslag te doen van mijn belevenissen, ervaringen, observaties en gevoel daarbij. Ik zie het al voor me; met een enorme beker latte macciato in de Starbucks dit weblog bijwerkend. Hoe metropolitaans kan het worden?

Later meer over mijn stage!